Szlak św.Jakuba

W Polsce została otwarta pierwsza Droga św. Jakuba do Santiago de Compostella.  Początek swój bierze w Jakubowie (k.Głogowa) i wchodzi w skład ogólnoeuropejskiej sieci szlaków pątniczych prowadzących do Grobu św. Jakuba. Szlak ten w odróżnieniu od częstochowskiego przeznaczony jest raczej dla indywidualnych pątników bądź też małych grup pielgrzymkowych. Wyznanie i narodowość nie mają znaczenia. Z Jakubowa Droga wiedzie  przez regionalne Sanktuarium Maryjne   w Grodowcu, Polkowice, Chocianów, Bolesławiec, Nowogrodziec i Lubań, aby na Moście Staromiejskim w Zgorzelcu połączyć się z Saksońską “Okumenischer Pilgerweg”.  

Szlak swoją historią sięga czasów średniowiecznych, kiedy to podążali nim zarówno zwykli i prości ludzie, jak też królowie i przyszli święci. 

Święty Jakub był rybakiem oraz świadkiem najważniejszych chwil w życiu Jezusa Chrystusa (Góra Tabor, Jezioro Galilejskie, Ogrójec). Pracę apostolską rozpoczął po Wniebowstąpieniu Jezusa.  

Pochodzenie symbolu muszli

W czasach średniowiecza, nieopodal wybrzeża atlantyckiego Santiago de Compostela, muszle były wydawane pielgrzymom jako dowód ukończonego szlaku. Można powiedzieć, że był to poprzednik dzisiejszych certyfikatów pielgrzyma. W tym czasie dokładnie podkreślano olbrzymie znaczenie muszli św. Jakuba, która kształtem przypominała otwartą dłoń, czyli również otwartość na dobre uczynki. Ciekawostką jest, że sam Benedykt XVI w swoim herbie umieścił muszlę, jako symbol pielgrzymującego ludu bożego.

Związek Jakuba z muszlą wywodzi się prawdopodobnie z jednej ze średniowiecznych legend, która powstała po śmierci św. Jakuba w Jerozolimie. Jego ciało miało przybyć na pokładzie łodzi bez wioseł, bez żadnego uszczerbku przetrwało siedem dni podróży. Gdy statek dopływał do przemów Galicji, odbywało się tam wesele. W jego trakcie pan młody siedział na koniu. Zwierzę o ujrzeniu łodzi wbiegło wraz z jeźdźcem do morza. Po chwili oboje wyszli na ląd w całości pokryci muszlami, a łódź bez wioseł popłynęła dalej.

Muszla św. Jakuba – symbol życia i śmierci

Inne wyjaśnienia odnajdują pochodzenie tego symbolu jeszcze w starożytności. W tym okresie muszla była symblem kobiety, kojarzyła się z życiem, płodnością i siłą ziemi. Kolejna legenda głosi, że na pielgrzymkę zazwyczaj udawały się pary, które starały się o dziecko. Muszlę traktowano jako symbol płodności, dlatego własnie zabierano ją w drogę.

Jeszcze inna legenda odwołuje się do czasów celtyckich, kiedy to droga wiodąca przez Pireneje uchodziła za drogę śmierci. Była to droga zmarłych, który prowadziła aż na sam koniec świata. Św. Jakub został pochowany na samym końcu Drogi Zmarłych, przez co stał się symbolem zmartwychwstania I chrześcijaństwa. Muszla symbolizuje również zachód słońca, czyli symbol ratunku przez potępieniem.